مهمترین دلیل جدایی کودک از والدین زمانی است که خطر جدی برای امنیت و رفاه کودک وجود داشته باشد. مقامات در بسیاری از کشورها، از جمله کشورهای اروپایی، زمانی که معتقدند کودک در معرض خطر فوری است، اقدام به مداخله می‌کنند. این مداخلات معمولاً به دلایل زیر انجام می‌شود:
۱. آزار جسمی یا روحی: اگر شواهدی وجود داشته باشد که نشان دهد کودک از سوی والدین دچار آسیب جسمی، سوءاستفاده روحی یا بی‌توجهی شده است، این امر می‌تواند به مداخله از سوی خدمات اجتماعی یا پلیس منجر شود.
۲. غفلت از نیازهای اساسی: زمانی که نیازهای اولیه کودک، مانند غذا، سرپناه، مراقبت‌های پزشکی و آموزش تأمین نمی‌شود، این وضعیت به عنوان غفلت شناخته می‌شود. غفلت طولانی‌مدت می‌تواند به طور جدی بر رشد و رفاه کودک تأثیر بگذارد.
۳. خشونت خانگی در خانه: حتی اگر کودک به طور مستقیم مورد سوءاستفاده قرار نگیرد، قرار گرفتن در معرض خشونت خانگی مداوم یا شدید می‌تواند منجر به مداخله شود، زیرا این محیط ممکن است برای سلامت روانی و عاطفی کودک ناامن تلقی شود.
۴. سوءمصرف مواد توسط والدین: اگر والدین با اعتیاد به مواد مخدر یا الکل دست‌وپنجه نرم کنند به حدی که توانایی مراقبت از کودک را تحت‌الشعاع قرار دهد، خدمات اجتماعی ممکن است جدایی را در نظر بگیرند، به ویژه اگر والدین از درمان یا توانبخشی خودداری کنند یا این روش‌ها مؤثر نباشند.
۵. مشکلات شدید روانی در والدین: زمانی که والدین دچار مشکلات روانی درمان‌نشده یا شدید هستند که توانایی آن‌ها را برای فراهم کردن محیطی امن و پایدار کاهش می‌دهد، مقامات ممکن است برای حفاظت از کودک مداخله کنند.
نکته مهم این است که جدایی کودک از والدین به عنوان آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود. خدمات اجتماعی معمولاً ابتدا تلاش می‌کنند تا با ارائه مشاوره، کلاس‌های فرزندپروری و سایر منابع، از خانواده‌ها حمایت کنند و به والدین کمک کنند تا شرایط خانه را بهبود ببخشند.